Beslissingen bij het levenseinde in het Universitair Ziekenhuis Brussel.

De bedoeling van dit descriptief onderzoek is om bij elk overlijden in het Universitair Ziekenhuis Brussel in Jette - voor de periode van september 2011 tot en met november 2011 - na te gaan welke beslissingen er bij het levenseinde genomen zijn. Naast de incidentie worden demografische gegevens van de patiënt, karakteristieken van de behandelend arts en  kenmerken van het beslissingsproces bij het levenseinde mee in rekening gebracht. Door middel van de overlijdensakte wordt de behandelend arts gecontacteerd met de vraag om een gestandaardiseerd interview te laten afnemen.
Inclusiecriteria zijn dat het overlijden plaatsvindt binnen het UZ Brussel en dat de patiënt voor het overlijden door de arts gekend is. Exclusiecriteria zijn alle perinatale sterftes, alle gevallen waarbij de arts louter het overlijden vaststelt en interviews die later dan veertien dagen na het overlijden plaatsvonden.
Huidig onderzoek geeft aan dat beslissingen bij het levenseinde vaak voorkomen (tot 92.3 % bij verwachte overlijdens), maar meestal zonder medeweten en zonder uitdrukkelijk verzoek van de patiënt gebeuren (met uitzondering van euthanasie). Overleg verloopt vooral alleen met de familie (50.5 %). Als voorlaatste beslissing bij het levenseinde komt het 'stoppen of niet meer opstarten van een medisch zinloos geworden behandeling' (51.9 %) vooral naar voor daar waar het 'aanpassen of opdrijven van de pijnstilling d.m.v. morfine of andere opioïden' (48.1 %) eerder de laatste beslissing bij het levenseinde is. Cijfers voor euthanasie (6.4 %) als laatste beslissing bij het levenseinde liggen een stuk hoger dan algemene populatiecijfers. Beslissingen bij het levenseinde worden ook vaker bij kankerpatiënten dan bij niet-kankerpatiënten genomen. Interdisciplinair overleg komt vooral met collega-artsen voor (84.6 %). Het Support Team wordt in geval van euthanasie qua overleg en inschakeling ter ondersteuning van patiënt en/of familie in het merendeel van de gevallen erbij geroepen. Voor andere beslissingen bij het levenseinde is dit een stuk minder. Overleg bij beslissingen bij het levenseinde wordt door vele artsen als niet evident beschouwd. Het belang van een opleiding communicatie omtrent beslissingen bij het levenseinde is dan ook niet te onderschatten!