Eindwerk psycho-oncologie 2020-2022: Ervaren moeilijkheden, noden en barrières bij thuisverpleegkundigen in verband met palliatieve zorg in de regio Brussel-Halle-Vilvoorde

Het doel van de studie is om in kaart brengen wat de moeilijkheden en (bijscholings)noden zijn van thuisverpleegkundigen die palliatieve zorg verlenen maar die niet behoren tot een palliatieve equipe, in de regio Brussel-Halle-Vilvoorde. Het bijscholingsaanbod en de ervaren barrières en kloven tussen dit aanbod en het volgen ervan worden beschreven.

 

Er wordt een cross-sectioneel survey - kwantitatief én kwalitatief - onderzoeksdesign gedaan aan de hand van een digitale vragenlijst, waarbij de data wordt geanalyseerd met SPSS en NVivo. Op basis van de bevindingen kunnen aanbevelingen geformuleerd worden om deze kloof te dichten.

 

Er is een nood aan bijscholing rond het opvolgen van medische ontwikkelingen (53.6%), de kennis van neveneffecten van een behandeling (46.6%), en het behandelen van pijn en streven naar pijncontrole (42.9%). Een psychosociale moeilijkheid wordt gerapporteerd over het bespreken van intimiteit en seksualiteit (54.9%), met een bijhorende bijscholingsnood (50.0%). Een moeilijkheid (32.2%) en bijscholingsnood (53.6%) worden ervaren rond het communiceren met patiënten en/of hun naasten met een diverse culturele achtergrond. De communicatie binnen het multidisciplinair team wordt door 32.3% als een moeilijkheid ervaren. Een nood aan bijscholing over de culturele diversiteit binnen levenseindezorg is er voor 53.6%. Een nood aan bijscholing wordt ervaren over het bieden van spirituele opvang voor patiënten (42.9%) en naasten (39.9%) binnen het existentiële aspect. Het tijd vrijmaken voor zelfzorg is een moeilijkheid voor 35.4% en nood voor 35.7% van de thuisverpleegkundigen. De tijdsintensiviteit van de zorg wordt door 40% als moeilijk ervaren en weerspiegelt zich in de nood aan het krijgen van voldoende tijd (40.0%). Op beleidsniveau ervaart 53.3% van de thuisverpleegkundigen een personeelstekort als een moeilijkheid. De grootste ervaren barrière (53.6%) om zich bij te scholen is het gebrek aan tijd tijdens de werkuren. De meerderheid (78.6%) wenst meer opleidingen te volgen rond palliatieve zorg, met nadruk op het medische aspect.

 

Een belangrijke suggestie is dat thuisverpleegkundigen meer inzicht en handvaten verkrijgen over de psychologische-, sociale- en existentiële pijlers. Daarnaast kan de vorm en de bekendmaking van bijscholing verbreed worden, onder meer door een algemene vormingsbrochure en een online aanbod. Het uiteindelijke belang van deze studie kadert in het optimaliseren van het welzijn en welbevinden van de thuisverpleegkundigen, de palliatieve patiënt en zijn naasten.